به نظر می رسد شهر های باستانی مایا ها مشکل آلودگی با جیوه داشتند - وبلاگ فرافایلی

به گزارش وبلاگ فرافایلی، مدت ها قبل از اینکه فاتحان اروپایی باعث زوال تمدن مایا در جریان جنگ و بیماری شوند، فرهنگ های مایا خاک مراکز شهری خود را با فلز سنگین جیوه غبارآلود می کردند.

سطوح این عنصر در بعضی منطقه ها بسیار زیاد است، طوری که به محققان هشدار سلامتی داده شده.

دانکن کوک، زمین باستان شناس در دانشگاه کاتولیک استرالیا و نویسنده اصلی آنالیز میراث زیست محیطی مایا ها، می گوید: آلودگی جیوه در محیط زیست معمولاً در منطقه ها شهری و صنعتی کنونی یافت می گردد.

کوک به همراه تیمی از محققان از ایالات متحده و بریتانیا، مجموعه داده های جمع آوری شده از 10 مکان حفاری مایا های دوره کلاسیک و اطراف آن ها را که شامل مقدار گیری های محیطی سطوح جیوه بود، مرور کرد.

مقایسه مقدار گیری ها از سراسر منطقه نشان داد که از هر هفت مورد از این مکان ها حداقل یکی آلوده به غلظت جیوه در سطح سمی بود.

مایا ها برای قرن ها از جیوه استفاده می کردند. جیوه در شکل خالص خود یک فلز خاکستری براق است که در دمای نسبتاً پایین ذوب می گردد و آن را به مایع غلیظی تبدیل می نماید که زمانی معمولاً به عنوان نقره زنده شناخته می شد.

با این حال، در طول تاریخ، ترکیباتی که حاوی جیوه هستند، کاربرد های مختلفی در صنعت و فرهنگ داشته اند. از جمله معروف ترین آن ها نیترات جیوه است، ماده ای که برای سفت کردن نمد برای کلاه استفاده می گردد و ادعا می گردد که سیستم عصبی صنعتگران قرن نوزدهمی را که با آن کار می کردند مسموم می نماید.

شاید پرکاربردترین شکل جیوه در طول اعصار، کریستال سولفید جیوه باشد، یک ماده معدنی که به نام سینابار نیز شناخته می گردد.

رنگدانه جیوه ای که معمولاً در نزدیکی چشمه های آب گرم و منطقه ها فعالیت آتشفشانی یافت می گردد، از زمان های بسیار قدیم به عنوان یک رنگ زرشکی در آثار هنری در سراسر دنیا استفاده می شده است.

برای مایا های شیفته خون، سینابار چیزی بیش از یک رنگ زیبای قرمز بود.

نیکلاس دانینگ، زمین باستان شناس دانشگاه سینسیناتی، می گوید: برای مایا ها، اشیاء می توانند حاوی چولل یا نیروی روح باشند که در خون وجود دارد.

از این رو، رنگدانه قرمز درخشان سینابار ماده ای ارزشمند و مقدس بود، اما بدون اطلاع آن ها کشنده بود و میراث آن در خاک ها و رسوبات اطراف مکان های باستانی مایا ها به جای مانده است.

سینابار در هزاره های دوم تا اول پیش از میلاد در آمریکای مرکزی استخراج می شده است، زمانی که فرهنگ اولمک شکوفا شد.

در زمانی که مایا ها یادبود های خدایان خود را در سرتاسر زمین در قرن سوم میلادی برپا می کردند، سینابار از قبل رایج بود و عمدتاً به صورت پودری برای افزودن رنگ به قطعات تزئینی یا حتی در تدفین استفاده می شد.

در موارد نادر، خود فلز خالص شده، معمولاً در ارتباط با انبار های آیینی یا مراسم تدفین نخبگان، کشف شده است. اینکه چگونه مایا ها به این شکل خالص شده از عنصر دست یافتند - چه به وسیله تجاری و چه به وسیله روش های شیمی خودشان - هنوز یک راز است.

اینکه تا چه حد این گرد و غبار آزادانه سولفید جیوه بر سلامت مایا ها تأثیر می گذارد، هنوز کاملاً معین نیست، اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد که این فلز سمی در کمترین حد به اعماق استخوان های آن ها راه پیدا نموده است.

یکی از آخرین فرمانروایان شهر تیکال مایا ها، پادشاهی به نام خورشید تاریک، به طور قابل توجهی چاق بود، که یک سرنخ بالقوه از یک بیماری متابولیک است که معمولاً در اثر مسمومیت با جیوه ایجاد می گردد.

محققان بر لزوم احتیاط باستان شناسان امروزی برای محافظت از خود در برابر این فلز سمی در حین حفاری در تاریخ لایه ای فرهنگ مایا تأکید می نمایند.

به نظر می رسد که آلودگی فلزی یکی از اثر فعالیت های بشر در طول تاریخ بوده است.

این تحقیق در Frontiers in Environmental Science منتشر شده.