یک روش عجیب و غریب برای درمان چاقی - وبلاگ فرافایلی

به گزارش وبلاگ فرافایلی، پژوهشگران اعلام کردند که درمان جدیدی برای چاقی می تواند در اسکلت بیرونی خرچنگ ها و حشرات نهفته باشد.

به گزارش باشگاه وبلاگ فرافایلی، کیتین (Chitin) که ساختار اسکلتی بیرونی حیاتی و برای محافظت از بندپایان نرم تن مانند سخت پوستان، عنکبوت ها و حشرات را فراهم می نماید، ممکن است نقش شگفت انگیزی در تعدیل متابولیسم و مبارزه با افزایش وزن در پستانداران داشته باشد.

کیتین ماده ای است که در مرکز تحقیقات در خصوص همه چیز از توسعه مواد قوی تر گرفته تا دارورسانی بهتر بوده است. حتی برای یاری به مبارزه با مالاریا نیز مطالعه شده است.

اکنون دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس در مطالعه خود بر روی موش ها دریافتند که کیتین باعث پاسخ سیستم ایمنی در روده می گردد و سرکوب آنزیم های بدن که با تجزیه کیتین مبارزه می نمایند، می تواند راه جدیدی برای درمان چاقی ایجاد کند.

استیون ون دایکن، استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی این دانشگاه می گوید: چاقی همه گیر است. آنچه در بدن خود وارد می کنیم تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما و نحوه متابولیسم غذا دارد. ما در حال آنالیز راه هایی برای مقابله با چاقی بر اساس چیز هایی که در خصوص نحوه درگیر شدن سیستم ایمنی بدن با رژیم غذایی می آموزیم، هستیم.

هنگامی که کیتین به بدن وارد می گردد، سلول های معده فراوری کیتیناز ها را فعال می نمایند که آنزیم هایی هستند که پلی ساکارید را تجزیه می نمایند. بدن انسان دارای دو کیتیناز به نام های کیتوتریوزیداز 1 (CHIT 1) و کیتیناز اسیدی پستانداران (AMCase) است که مدت ها در مبارزه با پاتوژن های حاوی کیتین در دیواره های سلولی، از جمله قارچ های سمی و پوشش روده نماتد های انگلی نقش داشته اند. آن ها بعلاوه با التهاب مرتبط با آسم و سایر اختلالات پاسخ ایمنی مرتبط هستند.

در این مطالعه، سه گروه از موش ها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. کیتیناز در یک گروه سرکوب شد تا قادر به تجزیه کیتین نباشد و گروه دیگر فراوری کیتیناز منظم داشت و به گروه سوم هیچ کیتینی داده نشد.

حیواناتی که کیتین خوردند و نتوانستند آن را هضم نمایند، در مقایسه با حیواناتی که کیتین را مصرف نکردند یا این کار را انجام دادند، کمتر وزن اضافه کردند و کمترین چربی بدن را داشتند.

دانشمندان بر این باورند که پاسخ ایمنی ناشی از حیواناتی که نمی توانند کیتین را هضم نمایند، کلید این است که چگونه آن ها توانستند با وجود رژیم غذایی خود در برابر چاقی مقاومت نمایند.

ون دایکن ادامه داد: فکر می کنیم هضم کیتین عمدتاً به کیتیناز های خود میزبان متکی است. سلول های معده خروجی آنزیمی خود را به وسیله فرآیندی که ما از آن به عنوان سازگاری یاد می کنیم، تغییر می دهند. اما شگفت آور است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی انجام می گردد، زیرا باکتری ها در دستگاه گوارش نیز منابع کیتیناز هایی هستند که کیتین را تجزیه می نمایند.

اکنون پژوهشگران امیدوارند این موضوع را به یک مطالعه انسانی برسانند تا ببینند آیا افزودن کیتین به رژیم های غذایی در حالی که مانع فراوری کیتیناز می گردد، می تواند مزایای مشابهی برای کنترل وزن و چاقی داشته باشد؟

خوشبختانه در حالی که شاید اغلب افراد از خوردن یک کاسه جیرجیرک ترد بدشان بیاید، کیتین در مخمر ها و جلبک ها و در قارچ های خوراکی رایج نیز یافت می گردد و به راحتی می توان آن را به مکمل های غذایی خوش مزه تر تبدیل کرد.

ون دایکن گفت: ما راه های مختلفی برای مهار کیتیناز های معده داریم. ترکیب این رویکرد ها با یک غذای حاوی کیتین ممکن است یک مزی. ت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.

این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.