سفر به تاریخ با دوچرخه - وبلاگ فرافایلی

به گزارش وبلاگ فرافایلی، عبدالرضا دشتی زاده، محقق مردم شناس و باستان شناس در ادامه این روایت گفت: ما سه نفر بودیم با سه دیدگاه متفاوت؛ عبدالرضا دشتی زاده، باستان شناس و مردم شناس؛ فرزاد دشتی زاده، هنرمند مجسمه ساز و اسماعیل قاسم زاده، معمار.هر کدام از دیدگاه خود با این جاده ارتباط گرفتیم. برای من تاریخ و مردم مهم ترین انگیزه بود. به چند دلیل این سفر را رفتم؛ جهت از شیراز بود تا سیراف، با دو شرایط آب و هوایی و اقیلم کوهستانی که البته بخشی از آن دشت می شد. در بوشهر هوا حسابی گرم بود و در فیروزآباد کوهستانی و سرد. از نظر چشم انداز بصری و فرهنگی، این جهت فوق العاده جذاب و دوچرخه بهترین انتخاب برای آن است.

او ادامه داد: خیلی ها فکر می کنند سفر با دوچرخه جنبه تفریحی دارد، درحالی که گستره پیام آن زیاد است. جهت شیراز تا سیراف کم تردد است و شیب و گردنه های زیادی دارید که یک دوچرخه سوار را خسته می کند اما جذابیت های آن دلیل خوبی برای فکر نکردن به این خستگی است. ما بیش از 350 کیلومتر را در حدود چهار روز و نیم رکاب زدیم. تصمیم مان این بود که در هتل اقامت نداشته باشیم، بنابراین هر جا که مناسب بود کمپ می زدیم، به دریا که رسیدیم ماهی هم می گرفتیم و در طبیعت غرق شدیم. تجربه جالبی بود. برای این ماجراجویی سر و صدا نکردیم، حامی مالی هم نگرفتیم. می خواستیم جنبه شخصی داشته باشد. برای این سفر از یک سال قبل در جزیره قشم تمرین کرده و کل جزیره را رکاب زده بودم.

این باستان شناس گفت: شیراز تا سیراف یکی از جهتهای تاریخی است که باید به آن احترام گذاشت. جهتی عالی برای سایکل گردشگر ها. در این جهت پی درپی با آثار تاریخی از دوره های مختلف در ارتباط هستید؛ آتشکده چارطاقی، کاروانسرای عباسی، بندرگار و مهم تر از همه عشایر قشقایی و مردم را می بینید و در آخر به خلیح فارس منتهی می شوید. وقتی به سیراف رسیدیم غرق در مهربانی آقای کنگانی، مدیر موسسه سیراف پارس موزه شدیم، که یکی از جذاب ترین بخش های سفر بود.

دشتی زاده به تفاوت این سفر اشاره کرد و اضافه کرد: جهت شیراز تا سیراف را شاید چندین بار رفته ام، ولی این سفر طور دیگری بود. کوه ها، آدم ها و آثار تاریخی مفهوم واقعی تری را انتقال می دادند. وقتی با ماشین سفر می کنید، در محیطی محبوس هستید و ارتباط با طبیعت و محیط پیرامون به حداقل می رسد. هنگام سفر با ماشین فقط فعلِ رفتن را تجربه می کنید. احساسات و واکنش انسان ها را کمتر دریافت می کنید. اما وقتی با دوچرخه هستید، سرعت حرکت کند می شود و با مردم و طبیعت ارتباط بیشتری می گیرید. ما در جهتمان یک کمپ ترک اعتیاد دیدیم، چند نفر از آن جا برای مان دست تکان دادند، نزدیک شان که شدیم، خیلی شادمان شدند و ارتباط خوبی برقرار شد.

این استاد دانشگاه گفت: واکنش مردم بسیار متفاوت و جذاب بود. بعضی ها فکر می کردند ما خیلی پولدار و سرخوش هستیم، انگار خوشی زیر دل مان زده و بیکاریم، نگاه حسرت انگیزی داشتند. سعی می کردیم با آن ها صحبت کنیم تا واقعیت قضیه را درک کنند. واقعیت این است که جهت آهسته زندگی خیلی جذاب تر بود.

او پس از چنین تجربه ای اعتقاد پیدا کرده که معرفی دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه کارآمد در بازدید از محوطه های تاریخی و جاذبه های مردم شناسی، معماری و هنری می تواند به وسیله گردشگران مورد استفاده قرار گیرد. سفر با دوچرخه تجربه ای نو برای درک بیشتر چشم اندازهای فرهنگی است. در این جهت، بندر تاریخی سیراف می تواند یکی از مهم ترین و جذاب ترین مکان ها برای سایکل گردشگر ها (گردشگری با دوچرخه) باشد.

اما روایت فرزاد دشتی زاده، هنرمند مجسمه ساز از رکاب زنی در جهت شیراز تا سیراف و گذر از جاده ساسانی این گونه بود: ما همیشه این جهت را با ماشین در عرض چهار ساعت می رفتیم، هیچ جایی را جز جاده، که برای مان تعریف مشخصی داشت، تابلوها، نشانه ها و پیچ ها نمی دیدیم. اما در این پنج روز هر 80 یا 90 کیلومتری که رکاب زدیم به نحوی زندگی کردیم؛ متوقف شدیم با مردم صحب کردیم، خوراک مان را از محلی ها خریدیم، برای شب مانی مکان امنی را در دل طبیعت پیدا کردیم و حتی امور روزانه و کار را در جریان رکاب زدن انجام دادیم. ما پنج روز از عمرمان را در جهتی که معمولا چهارساعته از آن می گذشتیم، زندگی کردیم. اتفاق جالبی بود. فقط رفتن نبود؛ وارد بُعد دیگری از زندگی و تجربه بصری و فرهنگی و شنیداری و تحلیلی شدیم.

ایسنا نوشت، او از دیدگاه یک هنرمند گفت که تاثیر دوره های مختلف تاریخی و گوناگونی اقلیم و جغرافیای این جهت در نمادسازی آن قابل توجه و جالب بود.