تنها تصاویر ثبت شده از سیاره دست نیافتنی زهره
به گزارش وبلاگ فرافایلی، بهترین عکس ها از سطح سیاره زهره، بیش از 40 سال پیش از طریق یک فضاپیمای شوروی گرفته شده است. در اکتشاف فضا، چهار دهه زمان بسیار زیادی است.
تصاویر خوب زیادی از سیاره زهره و سطح آن وجود نداد. فاصله به تنهایی نمی تواند کمبود نسبی تصاویر از این همسایه نزدیک به زمین را توضیح دهد.
زهره (ناهید) و مریخ دو سیاره همسایه زمین هستند، اما بشر تا به امروز اکتشافات شایان توجهی در سطح مریخ انجام داده است.
ناهید یا ونوس یک سیاره مجذوب کننده است که تقریباً مقدار، جرم، چگالی و ترکیبی مشابه با زمین دارد؛ از این رو اغلب به زهره، سیاره خواهر دوقلو زمین می گویند. در تئوری زهره می توانست مانند زمین تکامل یافته باشد؛ اما این موضوع بسیار با آن چه در واقعیت رخ داده است، تفاوت دارد.
لیست گسترده مأموریت های ناپیروز به این سیاره نشان از نامهربانی این سیاره دارد. از میان 9 مأموریت اول به زهره، تنها یک مورد پرواز از طریق فضاپیمای Mariner 2 ناسا، پیروزیت آمیز بود. اولین برخورد پیروزیت آمیز با زهره در سال 1965 زمانی رخ داد که فضاپیمای Venera 3 شوروی در موقعیتی که 8 ماموریت قبلی شوروی شکست خورده بود، پیروز شد.
اولین فرود زمانی رخ داد که Venera 7 در سال 1970 بر روی زهره فرود آمد. Venera 8 دو سال بعد فرود آمد. Venera 9 در سال 1975 به دور زهره چرخید و به زمین نشست. سپس اتحاد جماهیر شوروی 9 کشتی دیگر را به زهره فرستاد که آخرین آن Vega 2 در سال 1984 بود.
همانطور که در The Planetary Society دیده می شود، بهترین عکس های بشریت روی زهره در اوایل دهه 1980 از طریق Venera 9 ،Venera 10 ،Venera 13 و Venera 14 گرفته شده است.
از سوی دیگر، ناسا در سال 1978 یک مأموریت پیروز با Pioneer Venus 2 انجام داد اما هرگز بر روی زهره فرود نیامد. درحال حاضر فضاپیمای داوینچی ناسا با هدف مطالعه سیاره زهره در سال 2031 در حال توسعه است. داوینچی مطالعه خود را بر فرود جوی متمرکز خواهد کرد اما ممکن است داده های سطحی را برای چند دقیقه ارسال کند.
درحالی که ناسا ممکن است به زهره نرفته باشد، کاوشگر فضایی Mariner 2 آن در سال 1962 اولین فضاپیمایی بود که از سیاره ای فراتر از زمین بازدید کرد و توانست یک اسکن 42 دقیقه ای از ناهید انجام دهد. این اسکن اطلاعات ارزشمندی را درباره ونوس از جمله فضای سوزان آن نشان داد. درک آنچه در زهره رخ داده است ممکن است به ما کمک کند تا بتوانیم بهتر از آب وهوای زمین محافظت کنیم.
گرمای شدید روی زهره، همراه با فشار اتمسفر خردکننده آن، دلیلی است که سطح این سیاره را بسیار غیرمهمان نواز کرده است. دمای سطح این سیاره از 437 تا 482 درجه سانتی گراد متغیر است.
کاوش مریخ هم چندان آسان نیست، اما میانگین دمای سطح آن با 63- درجه سانتی گراد، چالش بسیار کمتری برای مهندسان به شمار میرود.
فشار در سطح سیاره زهره بیش از 90 برابر فشار در سطح زمین است. چنین فشاری فقط در عمق 900 متری دریاهای زمین وجود دارد. زمین و زهره تقریباً نیروی گرانشی یکسانی دارند، اما جو زهره بسیار متراکم تر و ضخیم تر از زمین است. جو زهره تقریباً به طور کامل از کربن دی اکسید تشکیل شده است. جو این سیاره همچنین دارای مقادیر اندکی نیتروژن و ابرهای سولفوریک اسید است. این ترکیب منجر به ایجاد اثر گلخانه ای می شود که سطح این سیاره را حتی از عطارد هم داغ تر می کند.
زمین و زهره مقادیر مشابهی کربن دی اکسید در اتمسفر خود دارند، اما زهره هیچ گیاه، اقیانوس یا سنگ کربناته ای ندارد که به مهار آن کمک کند. درنتیجه کربن دی اکسید راهی به جز رفتن به جو ندارد.
جو متراکم زهره همچنین دیدن سطح سیاره را از فضا، حداقل در طیف مرئی، غیرممکن می کند. تنها راه برای ثبت تصاویر با نور مرئی فرود آمدن روی سطح است که بسیار چالش برانگیز است؛ زیرا زنده ماندن در سطح آن غیرممکن است.
باتوجه به آنچه گفتیم اکنون می دانید که اگر زهره فوراً یک فضاپیما را نسوزاند، مطمئناً آن را خرد خواهد کرد. Venera 13 افتخار طولانی ترین ماندگاری در زهره را دارد که توانست برای 127 دقیقه زنده بماند.
در حالی که تصویر بالا نزدیک به 50 سال قدمت دارد، یکی از بهترین عکس های رنگی واقعی از زهره است. در این تصویر از زهره که از طریق فضاپیمای Mariner 10 گرفته شده، ناسا از تکنیک های پردازش تصویر مدرن استفاده کرده است. تصویر اصلی سمت چپ در سال 1974 زمانی که فضاپیما با سرعت از زهره دور شد، گرفته شد.
منبع: زومیت
منبع: فرادید